Draadjes door het huis…

Radioot

RUBDUP “Wij woonden in de Rubber-Stichting, een proeffabriek voor natuurrubber aan de Oostsingel. Het gebouw had een omroepinstallatie en dus ook een microfoon. Ik vond het prachtig, dat je door ergens in te praten dat verderop kon horen! Op een dag heb ik de draadjes van de microfoon verlengd met tweelingsnoer naar de Erres-radio die in onze woonkamer stond. Als ik heel hard praatte (je kon dat bijna ‘live’ horen…) hoorde je dat uit de speaker van de radio. Geweldig resultaat voor een jongetje van tien!

Met mijn eerste bandrecorder maakte ik met onder anderen Guus van Bommel ‘radioprogramma’s’ onder de naam ‘RubDup’: rare gesprekken, interviews, gepiel op een gitaar en meer van dat. 

RAZO Het kon niet uitblijven: begin jaren zeventig meldde ik me aan bij de RAZO, de Delftse Radio Ziekenomroep. Eerst als technicus, later als presentator. Mijn eerste ‘grote’ interview was thuis bij neef Wim de Bie. Die toverde daar een zeldzame stapel playback-tapes van het populaire tv-programma ‘Hadimassa’ tevoorschijn die ik mocht gebruiken.

Wat later bij de RAZO hadden we – Guus van Bommel, Marjolijn Fortuin, Peter Winters, Ellen Touw – een eigen programma onder de noemer ‘Nederland Herrijst’. Met zelf gemaakte of bestaande teksten met een licht ironisch, humoristisch en/of sarcastisch ondertoontje. We maakten die vaak bij mij thuis in de Pootstraat: piepklein kamertje, veel snoeren en microfoons, mengtafeltje en allerhande relevante papieren en andere zooi. 

BUURTRADIO Peter, Ellen en ik woonden in het Westerkwartier waar begin jaren tachtig veel aan de hand was. Stadsvernieuwing. De gemeente wilde slopen, iets dat de buurt absoluut niet wilde. We – samen met Ad Spendel en buurtwerker Wim Lakmaker – zijn toen gestart met ‘Buurtradio Westerkwartier’, een illegaal radiostation (103,5 Mhz) dat elk weekend de laatste stand van zaken rond die stadsvernieuwing uitzond. De zender en de antenne stonden op de zolder van de van Bleiswijckschool van meester Addink. De eerste uitzending was op 17 mei 1981.

Het was radio op een zeer redelijk niveau; dat werd ook opgepikt door de gemeente en de media. Zo hadden we regelmatig Cees van Laren, toen projectleider stadsvernieuwing, aan het woord. En natuurlijk leden van de Projectgroep Stadsvernieuwing, Buurtkomitee Westerkwartier, bewoners en deskundigen.

Het absolute hoogtepunt was een live-uitzending uit het stadhuis. De beslissing of de wijk daadwerkelijk plat zou gaan stond op de agenda van de gemeenteraad, en eigenlijk wilden we dat wel uitzenden. Ik zat toen, want persfotograaf, in het persbankje in het stadhuis, waar je via speakers in de tafel het debat goed kon verstaan. Op die speakers legde ik een ‘pakje sigaretten’ waarin een mini-zender was verstopt die het signaal doorzond naar een grote zender die we op de zolder van de Waag hadden geïnstalleerd. In het Westerkwartier hadden we die dag huis-aan-huis gefolderd met de boodschap dat er ‘s avonds een belangrijke uitzending was van Buurtradio Westerkwartier.

Het werd een succes: veel mensen zaten aan de radio gekluisterd. Ook van de politie. En die kwamen halverwege de uitzending de raadszaal binnen om te kijken waar de microfoon en de zender stonden. Niet gevonden, gelukkig. Wel de volgende dag, toen ze gebeld werden vanuit de Waag: ‘er staat apparatuur op onze zolder’. Die werd dus in beslag genomen en ik moest me melden bij de recherche. Gelukkig hadden we de avond van de uitzending wel de zender al meegenomen, dus formeel konden ze ons niets maken. Formeel waren ze boos, informeel vonden ze het een prima stunt…

OMROEP DELFT De logische opvolger van de illegale radiostations was het lokale radiostation. In Delft begon dat vorm te krijgen in de kelder van het voormalige postkantoor aan de Hippolytusbuurt, toen in gebruik bij de afdeling voorlichting van de gemeente. Een groepje Delftenaren, met mensen als Dick Moesker en Gijs van der Wiel in het bestuur, zorgden dat stadsradio van de grond kwam. De uitzendingen werden eerst nog vlak voor de uitzending op band opgenomen in de studio van de Stg Popmuziek Delft en laagvliegend naar de Hippolytusbuurt gebracht. Technici waren Henk Robers en Raoul Eurlings. Ik was de eerste eindredacteur bij Stadsradio Delft en was dus verantwoordelijk voor de inhoud. Ik ben er mee gestopt toen ik – en anderen – vond dat de verhouding lokale informatie – amusement de verkeerde kant uit ging.

Jaren later kreeg ik de kans weer een live programma te maken bij Stadsradio Delft. Het is voor mij de ideale vorm: dicht bij de mensen, de luisteraars, en liefst met een mengsel van actuele informatie en amusement. Het programma ‘Delft op Zaterdag’ startte in ‘de Klomp’, en werd later uitgezonden vanuit ‘Speakers’ aan de Burgwal; elke zaterdag tussen vier en zes’ live’, ook de muziek. Met Jolanda Huizinga, Stefanie de Klerk, Flip Volders, Arne en Bernadette Winters en veel anderen.

Dinsdag 7 maart 2006 was een van de hoogtepunten met een live uitzending vanuit jet stadhuis, rond de verkiezingen van de Delftse Gemeenteraad. Waar een paar draadjes door het huis al niet kunnen leiden…”